اخبار , فرهنگ و هنر

به گزارش روابط عمومی اداره میراث فرهنگی کاشان،«حسین یزدانمهر» با اعلام این مطلب افزود: در چهارمین آیین اعطای نشان مرغوبیت صنایع دستی یونسکو که در شهر تهران برگزار شد، مهر اصالت یونسکو در زیلو‌بافی به «غفار سردابی» هنرمند کاشانی با ارایه محصول سجاده تعلق گرفت.
«یزدانمهر» کسب این موفقیت را گام موثری در معرفی و شناساندن صنایع دستی و هنرهای سنتی شهرستان کاشان ارزیابی کرد و یادآور شد: سازندگان و صنعت‌گرانی که موفق به دریافت این مهر و نشان می‌شوند، علاوه بر دریافت گواهی یونسکو برای تبلیغ و عرضه محصولات خود، امکان شرکت در کارگاه‌های آموزشی، ارزیابی، بازاریابی، طراحی و ترویج از سوی یونسکو نیز برایشان فراهم می‌شود.
وی افزود: علاوه بر این، امکان حضور صنعت‌گران و سازندگان صنایع دستی برای شرکت در نمایشگاه‌های سالانه سازمان یونسکو و برخورداری از مزایای ثبت محصول خود در نظام مالکیت معنوی نیز برای آن‌ها فراهم می‌شود.
سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردش‌گری کاشان گفت: زیلو همانند دیگر دست‌بافته‌های سنتی، دارای طرح و نقشه‌ای خاص می‌باشد که بافنده باید بصورت حفظی آنرا ببافد. نقوش مورد استفاده در زیلو زائیده ذهن خلاق بافندگان آنست که از در هم‌آمیختن اشکال هندسی ایجاد شده است و تا کنون رسم بر این بوده که بافت زیلو با دو رنگ انجام می‌گرفته است، اما اکنون برای اولین‌بار است که زیلویی با چهار رنگ بافته می‌شود.
 زیلو، نوعی فرش یا زیرانداز شبیه به گلیم است که با نخ و پنبه، در دو نوع زیلوی مسجدی، و زیلوی تجارتی یا خانگی و با رنگ‌های مختلف بافته می‌شود. زیلوبافی در ایران دارای قدمتی کهن است و می‌توان پیدایش آن‌را به قرون اولیه اسلامی نسبت داد. مسلمانان سعی نمودند تا جهت فرش نمودن مساجد خود از زیلو استفاده نمایند و بدین جهت زیلوبافی رونق و پیشرفت چشمگیری یافت. مهم‌ترین مرکز زیلوبافی در ایران میبد یزد می‌باشد و به تدریج توسط استادکاران این حرفه به کاشان آورده شد و کاشانی‌ها با ذوق و استعدادی که در بافت این زیرانداز از خود نشان دادند توانستند زیلوهائی در طرح و رنگ‌های زیبا و متنوع ببافند.
متاسفانه هنر زیلوبافی در کاشان منسوخ شده و در حال حاضر تنها دو دستگاه در مرکز هنرهای سنتی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردش‌گری فعال می‌باشد.