امسال هم گذشت. سالی که در آغاز تولدش رهبرانقلاب نام «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» را جهت مهار کردن توطئه‌های دشمنان و حل مشکلات موجود برای آن برگزید. نامی که فقط یک نام ماند و بدلیل عدم هماهنگی ها و عدم همراهی ها آنطور که شایسته بود به محتوا نرسید.
انتخاب شعار امسال بر اساس درایت، دور اندیشی و نیازی که در سطح کشور احساس می شد نوید بخش امید به آینده ای روشن برای فعالان عرصه تولید و صاحبان صنایع بود ولی در میانه راه مجریان به دلایلی مختلف ، توفیقی برای تحقق کامل اهداف از پیش تعیین شده در راستای پشتیبانی واحدهای تولیدی، صنعتی و کار آفرین نیافتند و به دلیل عدم تحولی چشمگیر در رویه های گذشته در راستای رشد و توسعه همه جانبه در حوزه صنعت و تولید با ناامیدی به پایان رسید.
«صنعت» رکن اساسی در تحقق شعار تولید ملی و «مردم» رکن اساسی در تحقق شعار حمایت از کار و سرمایه ایرانی هستند و توجه ویژه و بیش از پیش به این دو می توانست کارنامه موفق تری از دولت اصولگرا در اذهان مردم خصوصاً صاحبان صنایع و کارآفرینان بر جای بگذارد.
در دهه ای که به نام «پیشرفت و عدالت» نامیده شده است و در سالی که امید آن می رفت که با حرکت در چهارچوب چشم انداز 1404 ساختار تولید و گسترش صنایع بهبود یافته و رشد و توسعه همه جانبه ای در این عرصه ایجاد شود و علی رغم بن بست اقتصادی به وجود آمده به واسطه برخی اشتباهات، ندانم به کاری ها و نا بخردی ها که با محدودیت‌های زیادی برای ورود انواع و اقسام کالاها و خدمات به کشور همراه شده است، دولت اصولگرا می توانست با حمایت ویژه از تولیدکنندگان و با تکیه بر توانمندی‌های داخلی راه را برای مصرف کنندگان هموار سازد و با برنامه ریزی، پرداختن به موضوعات اصلی و اجتناب از مسائل فرعی، تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده و با توجه به ظرفیت های فراوان کشورمان، با حرکت به سمت همبستگی ملی با ابزار تحریم مقابله کند.
اما متاسفانه عدم درک درست از شرایط موجود کشور و تهدیدهای پیش رو، عدم برنامه‌ریزی دقیق برای مقابله با تهدیدها و همچنین عدم استفاده از ظرفیت‌های عظیم مردمی در عرصه‌های اقتصادی منجر به بروز معضلاتی شد که اکثر واحدهای صنعتی و تولیدی با آن دست به گریبان شدند و جشنواره تولید ملی به سوگواره ای تبدیل شد. در حوزه صنعت شاهد تعطیلی واحدهای صنعتی کوچک و آسیب پذیر و کاهش ظرفیت تولید واحدهای صنعتی بزرگ و تاثیر پذیر بودیم که این امر بر اشتغال نیروهای کار خصوصاً کارگران ساده تاثیر مستقیمی داشت. البته در این میان برخی مسئولین دولتی با مدیریت شعاری سعی در کتمان وضعیت موجود و با وعده و وعید دادنهای مداوم سعی در آرامش بخشیدن به کارآفرینان و صاحبان صنایع نگران و مایوس داشتند که نه تنها تاثیر مثبتی نداشت که موجبات بی اعتمادی و دلزدگی سرمایه گذاران کارآفرین را فراهم آورد و بی انگیزگی در بخش خصوصی را دامن زد.
عواملی چون بیمه، سود بانکی، هدفمندی یارانه ها، نابسمانی در قیمت مواد اولیه، بی ثباتی در قیمت ارز از مهمترین موانعی بودند که چرخ صنعت کشور را با مشکل مواجه کرده و بحرانی برای تولید داخلی به وجود آوردند که اثرات مخرب آن تا مدتها گریبانگیر سرمایه گذاران و تولید کنندگان خواهد بود.
عباسعلی منصوری نماینده مردم کاشان و آران و بیدگل در مجلس شورای اسلامی، 70 درصد مشکلات و معضلات بخش «صنعت» را ناشی از بی تدبیری و تنها 30 درصد از مشکلات صنعت کشور را ناشی از تحریم ها می داند. وی در تابستان سال 91 در دیدار با تعدادی از صنعتگران، کارآفرینان و مسئولان اداره صنعت، معدن و تجارت و اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی دو شهرستان، نیاز صاحبان صنایع به نقدینگی و پشتوانه مالی را در چرخه اقتصاد و صنعت حائز اهمیت دانسته بود و ابراز داشته بود که این نقدینگی در یک پروسه تخصصی و بر اساس نوسانات ریال در برابر دلار باید بررسی شود تا صنایع با عدم نقدینگی ناگهانی و اختلال در سیستم روبه‌رو نشوند. او ضمن ابراز نگرانی از وضعیت و هشدار نسبت به تعطیلی واحدهای صنعتی، ابراز امیدواری کرده بود که بانک‌ها بتوانند با پشتیبانی کارآفرینان و صنعت‌گران مانع تعطیلی کارخانجات و افزایش نرخ بیکاری در دو شهرستان صنعتی کاشان و آران و بیدگل شوند.
دولت اصولگرا باید با بررسی موانع و مشکلات پیش رو و با حرکت به سوی اصلاح ساختارها و تسهیل امور، اهداف و شعارهای تعیین شده برای سال 91 را جامه عمل می پوشاند اما متاسفانه با عملکردی نامطلوب و سرشار از کوتاهی و با پرداختن به مسائل حاشیه ای و کم اهمیت از اصول غافل شدند وکارنامه ناموفق، ضعیف و غیر قابل دفاع از خود به یادگار گذاشتند.
آنچنانکه روح الله بیگی نماینده میاندوآب و نایب رییس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی در گفتگویی با خبرنگار پارسینه ضمن اشاره به این نکته که یکی از راهکارهای کاهش تورم اهمیت دادن به تولید ملی، جلوگیری از کاهش ارزش پول ملی و حمایت و گسترش تولیدی‌ها و کارخانجات است، گفت: آنگونه که باید شعار سال محقق نشد. متاسفانه ما بیش از آنکه شاهد تحقق شعار حمایت از تولید ملی باشیم شاهد نامهربانی برخی از مسئولین بودیم. برخی از دوستان نامهربانی و به قولی بی‌تدبیری کردند و نتوانستند آنطور که باید ارزش شعار را در عمل نشان بدهند. در ظاهر هرکسی اعلام می‌کند که باید از تولید حمایت شود و بنری هم می‌زند تا خود را ولایت مداری نشان دهد اما «در عمل کار برآید به سخنر انی نیست» و باید در عمل نشان می‌دادند که در عمل آنطور که باید نشان ندادند. وی گفت: در حال حاضر شاهد تعطیلی برخی واحدهای شهرک‌های صنعتی هستیم و ۵۰ – ۶۰ درصد از واحدهای تولیدی در شهرک صنعتی در تعطیلی کامل هستند یا در حالت نیمه تعطیل هستند. میلیارد‌ها میلیارد در بخش تولیدی تلمبار شده که الان راکد هستند و کارگران نیز از کار بیکار شدند. لذا در سال تولید ملی نه تنها شاهد شکوفایی تولید نبودیم بلکه شاهد بعضا تعطیلی کارخانجات هم بودیم.
از این رو بود که بر اساس اعلام محمد رضا باهنر نایب رئیس مجلس، برخی از فعالان اقتصادی از جمله اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران جهت تحقق کامل برنامه ها و اهداف مد نظر رهبری رسما از ایشان درخواست کرده اند تا این شعار برای سال 92 نیز تکرار شود.
امید که دولت اصولگرا در سال جدید درچند ماهی را که تا پایان دوره خدمت رسانی شان مهلت دارد، فرصت را مغتنم شمرده و با اتخاذ تدابیر ویژه و با عزم جدی برای تبدیل ظرفیت‌های بالقوه تولیدی به فرصت‌های بالفعل زمانی؛ بسترهای قانونی، اجرایی و حمایتی را در راستای رونق تولید داخلی وخصوصاً شاخص کسب و کار به درستی مهیا کند.
سال 91 با همه شیرینی ها و تلخی ها، امیدها و ناامیدی هایش رو به پایان است و دلهای خسته نسل آدمی به امید تحقق آرزوها و فردایی بهتر، فصلی نو را به انتظار نشسته است.
بهار، فصل تازه شدن ها، نو شدن طبیعت و دوباره آغاز کردن هاست. آغاز سر زندگی و نشاط براي طبيعتي است كه صبورانه به امید طراوت و زیبایی بهار و گرمای تابستان، سرماي سخت زمستان را به جان خريده است.
امیدوارم که سال جدید سالی سرشار از موفقیت، سرافرازی و شادی برای مردم صبور، با ایمان و پایدار ایران باشد و ضمن تبریک پیشاپیش سال نو به همه همشهریان عزیز، این نوشتار را با این شعر فریدون مشیری به پایان می برم:
….اگر حقیقت خورشید را حجابی هست
همیشه در پس هر ابر، آفتابی هست
همیشه، آن سوی دیوارهای نومیدی
امید هست و،
افق‌های بیکران روشن!