کاشان نیوز-ابوالفضل نجیب: شرایطی که ترجیح دولت های جهان دسترسی هر چه سریع تر به واکسن مورد تائید سازمان بهداشت جهانی و واکسیناسیون شهروندان است، دولتمردان ما همچنان در حال چانه زنی و رایزنی و … و اولیت بندی واکسن داخلی و در نهایت ورژن های ایدئولوژیک چینی و روسی و دست آخر کوبایی هستند. بعد از بر ملا شدن واهی بودن موانع ادعایی برای تهیه واکسن فایزر و … و اظهارات نعل و میخ روحانی در این خصوص که برای ما تفاوتی نمی کند واکسن را از کجا تهیه کنیم، و همزمان تاکید بر ترجیح اولویت واکسن های داخلی و چینی و روسی، و در شرایطی که بنا بر امار رسمی شاهد مرگ روزانه دهها مبتلا به کرونا هستیم، این میزان تاخیر و بلاتکلیفی و وعده و وعید جز پنهانکاری روزهای اولیه ورود کرونا به کشور تداعی نمی شود. تفاوت ان پنهانکاری با این فرصت سوزی در این است که تبعات آن پنهانکاری بعد از چند هفته آشکار شد. و اما هزینه فرصت سوزی این مرحله دهها قربانی است که روزانه اعلام می شود. حتی اگر حتی امار اعلام شده درست هم باشد همچنان ما را در رده بالاترین میزان تلفات جانی کرونا در میان کشورهای جهان قرار می دهد. تلخی این وضعیت وقتی مضاعف می شود که بدانیم ایران تنها کشوری است که نه تنها واکسیناسیون را شروع نکرده که هیچ اقدام عملی برای تهیه واکسن انجام نداده و همچنان در وضعیت بلاتکلیفی و پنهانکاری سیر می کند. آنچه این وضعیت را قابل تامل می کند اظهارات متناوب و متفاوت و متضاد است. و یعنی معلوم نیست که فصل الخطاب تصمیم گیری برای صیانت از سلامت مردم به معنی مبرم ترین و حیاتی ترین وظیفه دولت در حال حاضر بعهده کیست. این که اقای روحانی مسئولیت اصلی را متوجه مسئولین بهداشت می کند، علی القاعده منطقی و جز این خلاف همه نرم های معمول است. اما اقای روحانی بخوبی می دانند از زمان ورود کرونا به ایران تا امروز انچه بر مسئولیت و مسئولان صیانت از سلامت مردم سایه انداخته سیاست بوده، نه مسئولیت دولت در قبال جان مردم، و نه حتی وفاداری به سوگند سقراط. دولتمردان سیاست باز از همان روزهای اول ورود کرونا به انچه بی التفات بودند هشدارهای کارشناسانه بود و به آنچه بیشترین التفات و توجه نشان دادند مصلحت اندیشی و خفاکاری بود. وضعیت امروز که محصول دست به دست کردن دولتمردان در تهیه و شروع واکسیناسیون – در واقع ادامه همان وضعیت پنهانکارانه است که این بار با فرصت سوزی به مرگ روزانه دهها نفر منجر می شود. اظهارات خوش بینانه مقامات دولتی بر کاهش مرگ و میز از هفتصد نفر اعلام رسمی به دویست و کمتر از ان، اگر چه به نوعی باعث تعدیل امال مردم، اما همچنان تاکیدی است بر ذهنیت منفعل دولتمردان در قبال جان شهروندان. این ذهنیت شاید بیش از هر ناکارآمدی و ناتوانی در حل مشکلات معیشتی و روزمره، روح و روان جامعه را ازار می دهد. در ذهنیت جامعه این میزان انفعال و بطور مضاعف سیمای خندان رئیس جمهور در جلسات هئیت دولت و رسانه ها، گویای این حقیقت تلخ است که برای دولتمردان اعداد و ارقام روزانه قربانیان کرونا نه تنها هیچ حساسیتی در ان ها ایجاد نمی کند که اساسا این اعداد و ارقام هیچ سنخیت و موضوعیتی با جان انسان ندارد. آنچه از فحوای اظهارات روحانی برداشت می شود، اصرار و لجاجت قابل فهم ایشان بر عدم استفاده از واکسن های اروپایی و امریکایی است. این رویکرد سیاسی و بخوانید با رنگ و لعاب ایدئولوژیک البته مسبوق به سابقه در دوران جنگ سرد میان امریکا و شوروی است. نسل من نوعی فراموش نمی کند نوع بشر چه جان ها و چه تاوان سخت بر سر نزاع علم سرمایه داری و علم پرولتری متحمل شد. جدالی که منتقدان حاکمیت ایدئولوژیک چینی و روسی را یکسره به وابستگی، همسویی و مزدوری و در نهایت خیانت به آرمان های خلق متهم روانه زندان و محکوم به مرگ می کرد. اظهارات روز پنج شنبه ۱۱ دی ماه آقای روحانی در این خصوص که هر کس دولت را تضعیف کند بخواهد و نخواهد حامی امریکاست، ناظر بر همین شباهت های رفتاری است. پر مغلوم است آقای روحانی در فهم و تلقی کلماتی چون انتقاد و تضعیف مغالطه می کنند. اقای روحانی بهتر از هر کس می دانند و می توانند حساب منتقدان واقعی خود را از متحدان برای بیرون راندن او از دایره قدرت و حتی متحدان واقعی امریکا تفکیک کنند. و بهتر از هر کس می دانند خیلی از منتقدان امروز ایشان همان کسانی بودند که مردم را به امید بازشدن کورسوی امید به اینده بهتر به پای صندوق های رای بردند. آنچه مردم و نه حتی منتقدان سیاسی روحانی در این اوضاع از او انتظار دارند، از آب و نان و … گذشته و تنها به مطالبه توان حداکثری برای تتمه سلامت جانی و روانی معطوف و محدود گردید. مطالبه ای که به نظر می رسد در چنبره سایه سنگین سیاست بر سلامت همچنان در برزخ بلاتکلیفی، مصلحت اندیشی، لجاجت، و انتقامجویی به افزودن روزانه امار قربانیان و مبتلایان به کرونا دامن می زند.
دیدگاه شما