اخبار , فرهنگ و هنر

به گزارش خبرگزاری ایسنا، نگارگری‌‌ همان اندازه که نشانه بالندگی فرهنگی ایرانی است، به‌‌ همان اندازه یادآور انحطاط فرهنگی نیز محسوب می‌شود و از این جهت ساحت مینیاتور، ساحت دو گانه‌ای از تفاخر و تجاهل است.
وسوسه تغییر مینیاتور در نتیجه دگردیسی فرهنگی از اوایل قرن بیستم در میان نگارگران شدت گرفت و کورسوهایی از این بازسازی را می‌شود در جریان مکتب تهران جستجو کرد.
با این حال شاید تنها در چند سال اخیر شاهد بازنگری هستی‌شناسانه مینیاتور در زمینه هنرهای معاصر بوده‌ایم، به گونه‌ای که دیگر مینیاتور مترادف سمبولیک نوعی سنت‌گرایی نیست بلکه به پارادایمی بصری برای خلق نقاشی بدل شده است؛ رخدادی که یک دهه قبل از ایران، در هنر معاصر پاکستان، هند و کشمیر به دست آوردهای بین المللی منتهی شد.
مجموعه مینیاتورهای «مهرداد خوشبختی» و «میترا لشگری» نیز تلاشی در این بستر است، به طوریکه هر دو هنرمند هر چند تجربیات پرباری در حوزه هنرهای سنتی داشته‌اند، اما می‌کوشند تا به جای نوآوری، کنشی تعاملی نسبت به فضای امروزی داشته باشند.
این مجموعه از ۲۱ دی‌ماه تا ۲۴ بهمن‌ماه به کوشش گالری هما برای اولین بار خارج از تهران و در خانه منوچهری کاشان به نمایش در می‌آید.