کاشان نیوز-مرضیه گیلاسی:شاید اگر محمد غواص نمی بود وشاید اگر درعملیات کربلای ۴شهید نشده بود امروز این واژه‌ها نگاشته نمی‌شد.
شاید اگر مادر محمد جای‌جای خانه را پراز عکس‌های فرزند شهیدش نمی‌کرد حتی در کیف پولش، حتی در سجاده‌اش، حتی درآشپزخانه، حتی سردر ورودی خانه، و شاید اگر عکس قدی و تابلویی از شهیدش بالباس غواصی روی تاقچه پذیرایی نبود این نوشته‌ها رقم نمی‌خورد.شاید اگر شاهد اشک‌های روزانه و واگویه‌های مادر و فرزندی نبودم دست به قلم نمی‌بردم.
شاید اگر شقیقه محمد رابا قناصه هدف نگرفته بودند، شایداگر صورتش (تنها عضوی که لباس غواصی پوشش نمی‌دهد)را ماهیان اروند رود نخورده بودند، شاید اگرپیکرش رابعداز سه ماه شناوربودن درآبهای اروندرود در ورودی خلیج فارس پیدا نمی‌کردند، شاید اگر مجبور نمی‌شدند با همان لباس غواصی به خاکش بسپارند نمی‌نوشتم که اینگونه حالم منقلب است!
این روزها کشف گور دسته جمعی غواصان دست بسته دوباره داغ دلمان را تازه کرده است و مادرمحمد داغ تازه‌اش درآستانه انفجارست.
این روزها بدجوردلم می‌گیرد بغضم تا آنجا پیش می‌رود که حس خفگی کشنده‌ای گلویم را می‌فشارد و به قول احمدعزیزی درکتاب “یک لیوان شطح داغ”: گاه شهادت یعنی به شهادت نرسیدن، گاه شهادت یک نوع زندگانی فجیع است”و من اضافه می‌کنم که گاه شاهد ابزارشدن شهدایمان درین هوای گرگ و میش سیاسی خود شهادتی دیگراست که حکماً اکنون خیلی‌هایمان شهیدیم!
پی نوشت:شهید محمد یاوری تبار درعملیات کربلای چهار درمنطقه ی ام الرصاص جز غواصان خط شکن بود که درهمان ابتدای عملیات (به دلیل لورفتن عملیات) دراثربرخورد مستقیم تیر درناحیه گیجگاه به شهادت رسید.
