کاشان نیوز-عباس شافعی:۱- درست چند ساعت بعد از تحویل سال ۱۳۹۲ در حالی که مثل همه خانواده‌های ایرانی، خانواده او هم جمع شده بودند و انتظار شمع وجود پدر را می کشیدند تا جشن سال نو را گرمایی پدارانه ببخشد، صدای زنگ تلفن و خبر حادثه‌ای ناگوار شادمانی عیدانه آن‌ها را به نگرانی و اضطرابی بی‌پایان پیوند زد… … «جعفر رسول‌زاده» ساعت ۲۰ روز ۳۰ اسفند ساعاتی بعد از تحویل سال، هنگامی که از محل کارش( ترمینال مسافربری) به طرف خانه می‌رود تا در جمع اعضای خانواده سال نو را جشن بگیرند، بر اثر برخورد با موتورسیکلت از ناحیه ستون فقرات به شدت دچار حادثه و آسیب و روانه بیمارستان بهشتی می‌شود. ۲- «جعفر رسول‌زاده» که بازنشسته شرکت فرش است در ۲۰ آبان ماه سال ۱۳۳۱ در کاشان بدنیا آمده و از نوجوانی به سرودن شعر روی آورده است؛ وی به جهت فضای مذهبی خانواده، به ویژه جایگاه و شخصیت ویژه پدر(مرحوم حاج محمدآقا رسول‌زاده) وعلاقه وارادت به اهلبیت (علیهما سلام) وجه همت خود را بیشتر در شعر مذهبی و آیینی صرف کرد و با برگزیدن تخلص «آشفته» در شعر تا کنون بیش از یک‌صد مجموعه شعر با موضوعات مختلف روانه بازار نشر کرده است. کتاب‌های «با اشک خون فشانی»، «خوشه اشک»، «عشق سرمد»، «نماز شام غریبان چو گریه آغازم»، «آتش دل»، «گل نغمه‌ها»، «روايت شوق»، «بهار آل یاسین»، «نخل ماتم»، «روضه‌ها و گریه»، «کربلا در کربلا»، «یک اربعین شهادت»، «از صدای سخن عشق»، «ریحانه بهشت»، «حدیث زمزمه» و… تنها عناوینی از کتاب‌های منتشر شده این شاعر پرکار آیینی است. ۳- روز گذشته جمعی از شاعران و هنرمندان و روزنامه‌نگاران در یک حرکت خود‌جوش و با محوریت «کانون نشر فرهنگ اسلامی» به عیادت این مرد عاشق و قناعت‌پیشه که این روزها اوضاع جسمی چندان مناسبی ندارد و در کنج خانه با درد و رنج بیماری روزگار سر می‌کند، شتافتند و در عیادت و دیداری به استمالت و دل‌جویی او پرداختند. مرد همچون همیشه از همه چیز راضی است و با مناعت طبع پذیرای جمع دوستان است. ولی نیک که بنگری غم سنگینی را در پس چهره چروکیده‌اش می‌بینی، غمی که از بی‌مهری صاحب‌منصبان فرهنگ و هنر که این روزها سرگرم بذل و بخشش نشان و مدال به یک‌دیگر و به ارشاد و اشارت مشغول، حکایت می‌کند، غمی که با صدای حزن‌آلود مداحی که اشعار فاطمی او را در جلسات پرشکوه فاطمیه می‌خواند همراه شده است، غمی که خاطرات سال‌ها تلاش در اداره فرش کاشان را در ذهنش مرور می‌کند. غمی که… غمی که وقتی با نوای دلنشین آقای «خرمشاهی» که برای شفای بیمار دعای اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ… می‌خواند به بغض تبدیل می‌شود و آرام آرام قطرات اشک بر گونه‌هایش جاری می‌شود. مرد به آرامی اشک‌هایش را پاک می‌کند و زیرلب چیزی را زمزمه می‌کند. شاید پیوند دعای «امن یجیب» و این سروده‌اش که زبان حال این روزهای اوست باشد: سوار منتظَر، از راه می‌آیی نمانده جاده را دیگر شکیبایی بیا تا سایه‌ها از شهر بگریزند بیا خورشید ما در محفل‌آرایی تو را باید ببینند و به یاد آرند همه آیینه‌های شهر شیدایی بیا این خاک باران‌خورده می‌خواهد گذارد سر در آغوش شکوفایی بیا تا از نگاهت باز بشناسیم اشارت‌های آن چشم معمایی بیا و دردهای کهنه‌ی ما را مداوا کن به انفاس مسیحایی بیا تا در شکوه خیمه‌ی غیرت نپاید دولت رندان هرجایی! بیا، ما بی‌هوای تازه می‌میریم و در هرم غبار‌آلود تنهایی تو دریایی و ما در برکه دل بستیم تو نوحی ..ما و این دزدان دریایی! تو خاموشی و ما بیهوده فریادیم تو را گم گشته می‌خوانیم ..پیدایی! کویر جهل اینجا دانه می‌بندد ببار ای ابر گوهربار دانایی غزل‌ها را به آبی کهنه خواهم شست بیا ای تازه مضمون اهورایی و من ناخودآگاه به یاد این سروده او می‌افتم و با خود نجوا می‌کنم که؛ گناه از کیست؟!!! گر از اشک ودعا سودی نشد حاصل گناه از کیست؟ اگر کشتی به گل افتاد در ساحل گناه از کیست؟ اگر بستند سنگ و سگ رها کردند تقریبا کمی تا قسمتی شد کارها مشکل گناه از کیست؟ اگر کردند دعوی بر سر کهنه لحاف ما و سهم قابل ما گشت ناقابل گناه از کیست؟ اگر کار بزرگی را به دست کوچکی دادند و آمد بار کج این‌گونه در منزل گناه از کیست؟ اگر دیدیم یک دیوانه سنگی را به چاه انداخت که بیرونش نیاوردند صد عاقل گناه ازکیست؟ اگر صاحب کمالی را به قانون تهی دستی بگیرند وگمارندش به کار گِل گناه از کیست؟
اسفند ساعاتی بعد از تحویل سال، هنگامی که از محل کارش( ترمینال مسافربری) به طرف خانه می‌رود تا در جمع اعضای خانواده سال نو را جشن بگیرند، بر اثر برخورد با موتورسیکلت از ناحیه ستون فقرات به شدت دچار حادثه و آسیب و روانه بیمارستان بهشتی می‌شود. 
غمی که وقتی با نوای دلنشین آقای «خرمشاهی» که برای شفای بیمار دعای اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ… می‌خواند به بغض تبدیل می‌شود و آرام آرام قطرات اشک بر گونه‌هایش جاری می‌شود. 
اللهم اشفع کل مریض