اخبار , فرهنگ و هنر

كاشان نيوز- مسعود نوری فرد: معين صنعتگر هنرمند كاشاني است كه در رشته كارشناسي كارگرداني در دانشكده هنر ومعماري تحصيل مي كند  به بهانه روي صحنه رفتن نخستين تجربه  كارگرداني و نويسندگي اش با او كه اين روزها سخت سرگرم اجراي نمايش « ِترا…؟» است گفتگوي كوتاهي داشته ايم كه از نظرتان مي گذرد.
–    در ابتداي گفتگو اجازه بدهيد بپرسم چرا در كاشان كار نمي كنيد؟
چرا اتفاقا اگر فرصتش پیش بیاید حتما ، من که خیلی علاقه مندم ولی میخواهم با یک نمایشنامه از همان آدمها منظورم کاشانی ست به کاشان بیایم باز هم باید توضیح بدهم که منظورم این نیست که آدمها کاشانی حرف بزنند کاری که شاید انجام شده باشد میخوام با آدمهایی که آنجا زیست میکنند نفس میکشند با شرایط بومی همان جا به کاشان بیایم  چون احساس میکنم کاشانی ها یک سری خصوصیات اخلاقی و رفتاری دارند  که به خودی خود دراماتیک اند که میتواند درام ساز باشد و همینطور شرایط اجتماعی،سیاسی کاشان که خود جای بحث دارد و قابل تامل است
این روزها مدام پس ذهنم به این فکر می کنم که تئاتر یک هنر بومی است که میتواند جهان شمول هم باشد نمی دانم چقدر این درست است اما فکر می کند چیزی که میتواند مردم کاشان را با پدیده ای به نام تئاتر در جایی پیوند  دهد و تئاتر هم مثل پیتزا خوردن مهم باشد این است که آنها باید خود را از بیرون ببینندکاری که برای من هم که اینجا نشسته ام سخت است، فکر میکنم این کار ساز باشد،نمی دانم!
– از روند شکل گیری نمایش نامه ات برایمان بگو ؟
ما حدودا یکسال و چند ماه پیش بود که این متن رو استارت زدیم یک ایده نیم خطی  که حالا این جنین کوچک، بزرگ شده برای خود راه میرود خیلی خوشحالم،از این که یک نمایشنامه ایرانی را نوشتیم شخصیت هایی که مابه ازای بیرونی دارند را روی صحنه آوردیم و به عنوان اولین تجربه جدی نوشتن و کارگردانی این که میگویم تجربه لحظه به لحظه این کار  برای  ما و گروه بازیگران در کنار هم آموختیم و در  شکل گیری نمایش نامه از خیلی ها کمک گرفتیم از جمله  عباس جمالی که انگار نام تئاتر کاشان با نام او گره خورده است.
–    چرا تِرا…؟ با علامت سوال؟
من از همین جا تمام تئاتری ها و غیر تئاتر های کاشان را به دیدن این نمایش دعوت میکنم  و ترجیح میدهم نمایش را ببینند، اما در خصوص علامت سوال ..این کاملا فکر شده است.
–    بازیگران تو عین به عین متن عمل کردند؟
نه آنها پیشنهاد هایی داشتند و به ما خیلی کمک کردند ما پیشنهادها را می شنیدم و روی آنها بحث می کردیم، بعضی ها را رد کردیم بعضی ها که در چهارچوب متن و اجرا بود را نگه داشتیم
–    بازیگر هم عوض کردی چون این کار را برای جشنواره دانشجویی هم کار می کردی ؟
ما این نمایشنامه را برای جشنواره دانشجویی تمرین میکردیم که در مرحله آخر جشنواره کارم به هر دلیل که خودش جای بحث زیاد دارد رد  شد اما خیلی خوشحالم که اجرای عمومی گرفتیم  چون هر اتفاقی هم قرار است بیفتد در همین اجرای عمومی میفتد نه با یک اجرای جشنواره ای … اما بله ،خانوم ندا نوری به دلیل مشغله کاری نتوانستند ما را یاری کنند و در سه چهار هفته خانم لادن نازی خودشان را به ما رسانند و الحق زود خودشان را رساندند و با بچه ها مَچ شدند.
–    برای حرف پایانی اگر نکته ای هست بفرمایید.
من فهمیدم تئاتر نیازمند تجربه های درست و گام به گام است و همچنین مقاومت و صبر … باید جایی اجازه بدهی نمایشت راه خودش را پیدا کند. و تو جایگاهت را فراموش کنی و از بیرون به آن نگاه کنی و لذت بردن هم اصل مهمی ست، و نکته دیگر این است که تمام تئوری های مزخرف کتابهای کارگردانی را دور بریز چون ما با یک سری آدمها و شرایط زیست محیطی متفاوتی کار میکنیم و برای اَمسال نسل  من این نکته حائز اهمیت است که ایده آل هایت را فراموش کني.
در پایان از شما و خانه تئاتر کاشان به دلیل حمایت های بی دریغتان تشکر می کنم.