اجتماعی , فرهنگ و هنر , یادداشت

کاشان نیوز ـ دکتر عبدالرضا مدرس‌زاد: دكتر «عنايت‌الله صديق‌ارفعي» استاد زبان‌شناسي و زبان انگليسي دانشگاه‌هاي كاشان، اراك، نراق، خمين و… سرانجام پس از تحمل ماه‌ها بيماري و رنج به ديار باقي شتافت.
نگارنده در سال‌هاي ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۰ در دانشگاه و در دوره كارشناسي دانشجوي ايشان بودم و پس از آن‌ ارتباط ما به شكل حضور ايشان در مجامع و شبهاي شعر «كانون نشر فرهنگ اسلامي» كاشان و تبريك سال نو روز معلم ادامه يافت.
دكتر ارفعي نمونه مردي موفق و خودساخته و آزاده بود كه اين را هم مي‌توان از تربيت فرزندان فاضل ايشان دريافت و هم از منش شخصي ايشان در زندگي كه در همه سال‌هاي پس از بازنشستگي، جز در مسير پژوهش و مطالعه سير نكرد. و گرنه استادي كه سال‌هاي بسيار دور كه دريافت مدرك سوم راهنمايي شيريني دادن داشت، دكتري زبان‌شناسي دانشگاه تهران را گذرانيده بود، قاعدتا نمي‌بايست اين چنين در هاله‌اي از حجب و گمنامي بماند.
دكتر ارفعي ميهمان كاشاني‌ها و داماد استاد و اديب فقيد «سيد رضا زاهد كاشاني» بود كه ميانه‌اي با ارباب قدرت و اصحاب مكنت نداشت و اگر چه مجموعه تنگ‌نظري‌ها و فراخ‌دشمني‌ها نگذاشت «موسسه زبان خارجي آپادانا» با مديريت ايشان سامان جدي بگيرد، اما اين امر عاملي براي سر پيش اين و آن خم كردن هم البته نشد.
مراسم تشييع پيكر استاد تقريبا بي‌حضور هزاران دانش‌آموز و دانشجوي ديروز استاد برگزار شد، تا يكبار ديگر ثابت شود آزاده زيستن بهايي دارد كه تا پس از مرگ هم پرداخت آن ادامه دارد.
درس اصلي استاد ارفعي در كلاس‌هايش آموختن شيوه سلوك درست و مردم‌داري بود و اين آموزه‌ها كه ظاهرا با كلاس درس انگليسي تناسبي ظاهري نداشت، به مذاق آن‌ها كه با مراقبت‌هايشان از معلم سر كلاس كلمه شماري مي‌كردند، چندان خوش نمي‌آمد و اين باعث شد استاد ديگر در كلاس‌هاي عمده‌ترين دانشگاه شهر حاضر نشود و در به روي مدعيان ببندد.
با مرگ جانكاه ايشان كاشان استادي را از دست داد كه از سال‌ها قبل خود را از مصاحب و درك محضرشان محروم كرده بود. نمي‌دانم مدعيان حمايت از نخبگان و فرهيختگان در آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها كه اكنون پرده‌هاي رنگين تسليت براي استاد نوشته‌اند، در اين سال‌هاي انزواي استاد چه اندازه مهرباني و نوع دوستي و بزرگ‌منشي خويش را صرف پيشگاه استاد كرده‌اند؟ يا اين كه آن را براي روز مبادا ذخيره كرده‌اند!
به ياد دارم كه استاد با آن كه هميشه چهره‌اي آراسته و پيراسته از انبوه محاسن داشت، اما اگر روز شهادت امامي معصوم به كلاس مي‌آمد به احترام آن روز پيراهن تيره بر تن داشت و چنين شد كه روز دفن ايشان اول ماه رجب و روز ولادت امام باقر عليه‌السلام رقم خورد. خاك بر آن بزرگوار خوش باد.