اجتماعی , اخبار , یادداشت

کاشان نیوز-مصطفی جوادی: عصر یک روز پاییزی که شهر را سکوتی جانکاه فراگرفته خیابان‌های خلوت را طی می‌کنم تا در محله‌ای قدیمی در خیابان محتشم رویداد هنری جدید را به تماشا بنشینم.

پرسبوک رویداد هنری سالانه‌ای است که به بلندهمتی و میزبانی خانم صبا منوچهری برگزاری دهمین دوره‌اش با ده‌سالگی خانه منوچهری همراه شده است کوچه‌های کاهگلی و پر حس و حال کاشان با ایده و اندیشه هنرمندانه خانم درزی به‌عنوان کیوریتور و دبیر رویداد پرسبوک، ما را به خانه صاحب می‌رساند.

سرایی که در نگاه اول مخروبه به نظر می‌رسد اما وقتی قدم به هشتی خانه می‌گذاری تلفیقی از هنر مدرن با معماری سنتی نظرت را جلب می‌کند.

هنرمندانی از کاشان و شهرهای دیگر ایران فضای خانه را چنان روح‌نواز کرده‌اند که خرابی‌ها و شکستگی دیوارها محو می‌شود و تو جز زیبایی چیز دیگری نمی‌بینی.

علی اعتبار مشتی آجر شکسته و تلی خاک را دستاویزی برای خلق آثار هنری کرده، علی وفایی گره چینی را بهانه‌ای کرده برای پاسداشت هنرمندان بزرگ شهرش.

اثر مفهومی خانم مونا جولا ذهن را به قالی فراموش‌شده کاشی می‌برد.

کمی پایین‌تر اما آرزو باغشیخی آوای حزین زن قالی‌باف را بهانه رنگ‌آمیزی خامه قالی کرده است. پاتیلی از عشق و علاقه یادآور هنر فراموش‌شده‌ای است که انگار مرثیه‌اش را با نهایت حزن زن قالی‌باف کاشانی می‌خواند.

در اتاق‌ها و حیاط هنرنمایی هنرمندانی را می‌بینی که در نوع خود بی‌نظیر است خانه را ترک می‌کنم اما گوشم پر از آوای زن قالی‌بافی است که از روزگار شکوه می‌کند سقف کوچه پر از آدم‌هایی است که به سمت مبهم ذهن گام برمی‌دارند با چهره مصمم صاحب‌هنران و صاحب‌خانه صبور خداحافظی می‌کنم.

از زیر درخت انار رد می‌شوم نگاهم به حوضی که لبریز از گل‌های سرخ قالی است خیره می‌شود.

خانم درزی چهل گل قالی را ازآب‌گرفته و در گهواره‌ای بر روی آب بسته است و دارد برایشان لالایی می‌خواند.

نیم چهره ماه بر آب خودنمایی می‌کند.

برگ درخت اساطیری انجیر به آب می‌افتد و در روزهایی که آب از آب تکان نمی‌خورد خواب آرام حوض را می‌آشوبد.