کاشان نیوز – ابوالفضل نجیب: منوط کردن ضمانت اجرایی سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین به بازگشت به برجام و عضویت ایران در FATF از سوی جواد ظریف به‌نوعی می‌توان به واکنش چند پهلوی بالاترین مقام مسئول در کم و کیف و فرجام این قرارداد تعبیر و تلقی کرد.
این اظهارات از آن حیث حائز اهمیت است که حامیان دولتی و غیردولتی، قرارداد ۲۵ ساله را به‌نوعی راهکار و راه‌حل برای دور زدن تحریم‌های امریکا تعبیر و توجیه می‌کردند.
شاید به همین دلیل حسین شریعتمداری در واکنش به مخالفان و معترضین سند همکاری آن‌ها را دیوانه یا احمق و درنهایت خائن توصیف کرد. بعلاوه این‌که برخی نیز در واکنش‌ها نسبت به سکرت گذاشتن مفاد قرارداد مدعی بودند اعتراض در این خصوص در عرف دیپلماسی فاقد موضوعیت بوده و مسبوق به سابقه نیست. برخی هم اظهار داشتند اصرار بر افشای مفاد قرارداد با نیت گرا دادن به امریکا برای جلوگیری از اجرایی شدن سند همکاری است.
آنچه ظریف اشاره و تأکید کرده به‌نوعی می‌توان پاسخ هم‌زمان به خوش‌بینی‌های متوهمانه حامیان و همچنین نگرانی معترضین و مخالفان سند همکاری تعبیر و تلقی کرد. این اظهارات به‌واقع می‌تواند به ریختن آب پاکی روی دست مخالفین و موافقین تعبیر کرد.
آنچه در این میان حائز اهمیت است، موضع‌گیری شتاب‌زده و غضب‌آلود حسین شریعتمداری نسبت به معترضین سند همکاری است. او که از دشمنان قسم‌خورده توافق برجام و حالا هم از مخالفان مذاکره بر سر بازگشت به برجام است، با واکنش شتاب‌زده در قبال مخالفان سند همکاری به بدترین شکل ممکن خود را هم‌زمان در تیر رأس مخالفین و موافقین سند همکاری قرارداد.
اگر چنانچه ظریف به‌درستی ادعا کرده ضمانت اجرایی سند همکاری درگرو بازگشت هم‌زمان به برجام و FATF باشد، در این صورت حسین شریعتمداری میان دو گزینه ناگزیر باید انتخاب کند. یکی در دفاع از سند همکاری که مستلزم عقب‌نشینی از مواضع ضدبرجامی و بعلاوه پذیرش شروط امریکا برای رفع تحریم‌ها که عضویت در FATF بخش تفکیک ناشدنی آن است.
و دیگری عقب‌نشینی از موضع حمایتی سند همکاری است؛ که بالمآل به مخالفت و درنهایت مشمول شدن یکی از دو صفت حماقت و دیوانگی و بدتر از آن ننگ خیانت به منافع جمهوری اسلامی خواهد بود.
دیدگاه شما