میرزامحمدخان ای کمال ملک هنر تو تاجی تو یککه ای تو بی بدیلی درپهنه سحرقلم ای کمال هنرکیست که برجادوی نهفته درانگشتانت حیرت نکند میرزامحمدخان هرزمان براسبی سفید که شاه قجررا بر ان نشاندی تافخر قلمت رابرخ تاریخ نگاره گری بکشی درسرپوشیده خانه مادری به تماشا نشستم این سوال همیشه تاریخ زنده ترشد که چرا ؟ تر ان روز سرد چه ناگوارشدکه خامه وانهادی وپایتخت نشان شدی ؟ عموی گرانمایه وپیشکسوتت صنیع الملک تراچه گفت که دامن ازاو و ازنگارهای ناتمامت درخانه وازکوی وبرزنت برگرفتی ؟ شهرت خانواده ات استادت که تراجانمایه هنرهدیه دادند به چه روی تراچنین گران امدند که هرگز برای دیدارشان اقبال نکردی که تو به هنگام وداع ازشهرت خودکمال هنربودی گرچه کمال الملک نبودی . میرزامحمد خان ایاپایتخت نشینان ودرباریان غزت تراداشتند ؟ ایابه مانند خانواده غفاری هاکه همواره درکاشان ماندند و بربلندای فرهنگ شهرشان عزیزداشته شدن تو قدردیدی ؟ دیدی به توکه ازنفس فرشتگان پاک تربودی درهمان پایتخت چه تهمت هایت زدند تا همه رارهاکنی کوچ کنی وانهی و به حسین اباد نیشابور که ناکجا ابادت بود پناه بری . میرزامحمد خان تاریخ به من نمی گوید ایا زیبا طبیعت کله جایی که دران کودکی کردی به ازان حسین ناابادی که به سنگ غیب چشم و بیناییت را ازتوگرفت نبود ؟ میرزامحمدخان اکنون درنیشابور خفته ای غریبانه وتنها گذرمردمانی برکنارتربت توست که به دیدار مزارعمرخیام میایند ولی سالهاست مردمان شهرت هرروز وهرشب به دور نامت درمیدان کمال الملک می گردند میرزا محمدخان تودرشهرت هزاربار فزون ازنیشابور عزیزی