کاشان نیوز-علی خالویی: 
یکی از زیباترین تصاویر پاییز را شاید بشود در تنوع رنگ برگ‌های درختان، خاصه «درختان چنار» ، به تماشا نشست.
با دیدن این مناظر بارها گذشتگان را به دعای خیر یاد کرده‌ام که چگونه با دوراندیشی این تصاویر زیبا را برای ما به یادگار گذشته‌اند؛ آیا ما نیز برای آیندگان از این قبیل کارهای نیک کرده‌ایم؟
اگر خواننده محترم این سطور، یارای سفر به شمال کشور عزیزمان را ندارد، تا از تلون رنگهای درختان لذت ببرد:؛ به لحاظ اینکه این روزها سفر از «بُعد اقتصادی» ، پر چالش شده و در «سبد خانوار ایرانی» به کمترین جایگاه خویش رسیده، توصیه می‌کنم، سفری یک روزه به «دره بهشت» داشته باشند، آبی به سر و صورت بزنند، تا شاید «صدای هوش گیاهان به گوش»شان برسد.
و یا شاید «چه سیب‌های قشنگی!» سهراب را در «درهٔ بهشت» بیابند!»
و یا سمت حیات را در «کجاست سمت حیات؟»
و یا تفسیر زبان «دارکوب‌های دَرّه بهشت» را در « و من مفسر گنجشگ‌های دَرّه گُنگ» سهراب
و اینکه؛ «عبور باید کرد»، از «آبادی هَنجن» تا «آبادی کُمیجان» ، تا «آبادی اَبیانه» ، تا «آبادی فریزهَند» تا «شنیدن صدای نفس باغچه» تا اینکه از طبیعت، حس زیبایی‌هایش را به ارمغان بگیریم ، و «به سیبی خوشنود گردیم» و «به بوئیدن یک بوته بابونه» و به «صدای پر بلدرچین» و «کبک» ی که «کی می‌خواند؟»
شاید که خیر، قطعاً آموزه‌های سهراب، بهترین کدهای اخلاقی-رفتاری طبیعت‌گردی ، کوهنوردی و حلقه‌های فراموش شده مردمان این سرزمین است که گوش جان سپردن به آن، هم حال خودمان را خوب می‌کند، هم حال طبیعت‌مان را!
آیا هیچ‌گاه به « صدای نفس باغچه» اندیشیده‌اید؟
و یا «به عطسه آب از هر رخنهٔ سنگ»؟
و یا «صدای سرفهٔ روشنی از پشت درخت»؟
و یا «آواز انارستان‌ها»؟
و یا شکفتن شور یک «کوهنورد»، یک «طبیعت‌گرد» ، «هرکجا برگی هست» ؟ بله طبیعت را در نگاه سهراب باید دید
«درهٔ بهشت» ، همین نزدیکی است، حدود یک‌ساعت با خودروی سواری، راه آسفالت نه نسبتاً عاری از چاله چوله، که دیگر ما ایرانی‌ها عادت کرده‌ایم به این گونه راه‌ها و آسفالت‌ها.
به طرف شهرستان نطنز، از طرف جاده قدیم که حرکت کنید، به پل هنجن، می‌رسید. ابتدای ورودی «درهٔ بهشت».
اولین آبادی، «روستای هنجن» است، می‌توانید از این آبادی، یا به سمت جنوب غربی حرکت کنید که منتهی علیه آن «آبادی فریزهند» است که از معنی لغتی آن می‌شود فهمید دستهایت یخ خواهند زد.، از بس زمستان‌هایش سرد است.
و یا، مسیر دیگر که مستقیم به جهت غرب حرکت می‌کنید و منتهی علیه آن به «آبادی زیبا و تاریخی ابیانه» می‌رسد.
روستاهای چیده و نقاشی شده در این دو مسیر در کنار «چنارهای هزار رنگ‌ش» در فصل پاییز یک مسیر کوتاه درون شهرستانی بیادماندنی را برای شما به یادگار خواهد گذاشت، به شرط آنکه «به آهستگی برانید» ، یا با «دوچرخه» و یا با «پای پیاده» ، مسیر «آبادی فریزهند» برای دوچرخه سواری، به لحاظ شیب ملایم، گواراتر و مناسب‌تر ست.
اگر اهل شلوغی هستید، پیشنهاد می‌شود به طرف ابیانه بروید و حس خوب در تاریخ بودن را تجربه کنید.
اگر هم اهل شلوغی نیستید مثل اینجانب، و در سکوت می‌خواهید صدای دارکوبها را بشنوید که دنبال غذایشان بر پیکر درختان گردو و چنار منقار می‌زنند؛ به طرف روستاهای جنوب غرب منتهی به دره بهشت « آبادی فریزهند » رهسپار شوید، آن وقت، حس خوب یک طبیعت‌گردی را حتماً خواهید توانست در این مسیر و« آبادی فریزهند» تجربه کنید.
از نکات جالبی که در این مسیر برایم قابل رویت بود، علیرغم تعدد روستای بالا، «گله دام در حال چرا» در این مسیرها رؤیت نشد، مراتع از پوشش نسبتاً بهتری نسبت به شهرستان‌مان برخوردار بودند، و مهمتر از همه، اینکه در مسیری که از «آبادی هنجن» تا «آبادی فریزهند»، طی می‌کنید کمترین و یا شاید شاهد فاقد هرگونه دستکاری در طبیعت، خراش چهره کوه‌ها، و یا معدن‌کاوی باشید، در شهرستان‌مان نمی‌شود جاده‌ی را بپیمایید که در کنارش کانالی حفر نشده باشد یا کوهی دچار«معدن‌کاوی» نگردیده و یا ناخاله و یا زباله‌ای و یا نایلون پلاستیکی نریخته باشد.
از کدهای اخلاقی-رفتاری که گردشگران لازم است در مواقع حضور در این مناطق رعایت کنند، موارد ذیل است که پیشنهاد می‌شود جهت «افزایش دوستی با طبیعت» و «احترام به طبیعت» به پاس کاهیدن دردهایمان و آلام‌مان، رعایت کنیم، عبارتنداز :
۱-از ریختن زباله و نایلون به جد پرهیز نماییم، هر چند فریزهندی‌ها کار بسیار شایسته نموده و در جای‌جای روستا «سطل‌های زباله‌تر» و «زباله خشک» را مجزا تهیه و مستقر نموده‌اند.
۲-از افروختن آتش زیر درختان در حد ممکن، پرهیز نمایند، و حتماً در مواقع ترک محل اُتراقشان، از خاموش شدن آتش مطمئن گردند.
۳-در حاشیه جاده، پیر زن‌ها و پیرمردهای نجیب روستایی را می‌بیند که با روی گشاده آماده پذیرایی از شما هستند، سرمای پاییز و بادهای سردش، صورتشان را سرخ کرده، پیشنهاد می‌شود از مرام مردانگی‌ست از خشکبار و یا میوه‌های که برای گردشگران آماده کرده‌اند، خرید کنند، تا ضمن تهیه میوه‌های ارگانیک و سالم، به جوامع محلی نیز کمک شایانی در امرار معاش نموده باشند.
۴- چون عمده مسیر در «منطقه حفاظت‌شده کرکس» واقع شده، هم‌وطن و همشهری گرامی لطفاً به تابلوهای «آهسته برانید» توجه کنید، چون توله‌های «شغل‌ها» ، «روباه‌ها» ، «تشی‌ها» و «کفتارها» منتظر برگشت والدین‌شان هستند تا تغذیه‌شان کنند، سرعت بالای خودروی شما، هم جان یک جانور را می‌گیرید و هم توله‌های که در لانه منتظر والدین‌شان هستند را نابود می‌کنید.
۵-البته «قوچ‌ها و میش‌ها» ، «کَل‌ها و بزها» نیز بسیار صدمه پذیرند، شاید اگر سعادت با شما یار باشد بتوانید با سرعت کم خودروتان، تماشاگر این عجایب طبیعت حیات وحش استان عزیزمان باشید. و یا شاید به تماشای گونه اندمیک«قوچ اصفهان» و «آهوی ایرانی» (و این آخری) که از «منظر حفاظتی» ، «در معرض خطر» قرار دارند، مؤفق شوید.
۶- ششمین کد اخلاقی-رفتاری گردشگران که شاید مهم‌ترین کدهای این مجموعه هم باشد، این است. طول جاده ۱۷ کیلومتری «آبادی هنجن» تا «آبادی فریزهند» و طول جاده ۲۲ کیلومتری «آبادی هنجن» تا «آبادی ابیانه» زیستگاه یکی از خزندگان این منطقه به نام «لاک‌پشت مهمیزدار غربی» ست، که از «منظر حفاظتی» در «معرض آسیب‌پذیر» است، طولانی‌بودن جاده، از طرفی و وجود جاده در حاشیه رودخانه و آبراهه‌های فصلی و دائمی از طرف دیگر، می‌تواند جان این خزنده زیبا را به خطر بیاندازد، که گویا انداخته.
۷- قبل از حضور در «درهٔ بهشت» گردشگران از اخبار هواشناسی اطلاعات تکمیلی را دریافت نمایند، وجود دو دره طولانی و تغییرات سریع آب و هوایی، قطعاً گردشگران را که متأسفانه با منطقه آشنایتی نیز ندارد غافلگیر خواهد نمود، همراه داشتن «البسه گرم» ، «غذای سرد» ، «کلاه گرم»، «میوه و آب آشامیدنی» در فصل پاییز،می‌تواند از حوادث ناگوار بکاهد.
۸- و آخرین کدهای اخلاقی-رفتاری گردشگری در این منطقه، اینکه با وجود وفور« گونه‌های مرتعی گراس‌ها » یا همان« گونه‌های گیاهی گندمیان »، خاصه «یال اسبی‌ها»ست ، از آنجا که این گونه سریع آتش می‌گیرد و با مدد از «بادهای کوه به دشت» یا «دشت به کوه»، آتش به آسانی گسترش می‌یابد، از گردشگران تقاضا می‌شود، از هرگونه برپا نمودن آتش در مراتع آن منطقه بجد پرهیز نمایند، بپذیرند اگر آتش گسترش یابد خاموش شدن آن به این آسانی نیست. و مهمتر اینکه، مواظب آتش «ته سیگارهایشان» هم باشند.
دیدگاه شما