اخبار , فرهنگ و هنر , یادداشت

کاشان نیوز–سعید غلامیان: جلسه تحریریه کاشان نیوز در شب پربرکت حلول ماه مبارک رمضان با دعوت آقای امیر معماری در خانه تاریخی «معماری» کاشان برگزار گردید.

مالک خانه معماری ضمن ارائه توضیحاتی در خصوص تاریخچه، هزینه و چگونگی تعامل با سیستم اداری شهرستان و استان و تهران برای ثبت و احیاء این خانه که به نام خانه «معماری» ثبت گردیده است از انگیزه و مشقاتی که در این مسیر متحمل شده سخنان بسیاری گفت، از دوندگی‌هایی که در اداره میراث کرده تا مشکلاتی که برای گرفتن اعتبار نیمه کاره مانده‌اش داشته و همکاری‌ها و بی‌مهری‌هایی که در مجالی فراخ و فرصتی مناسب بدان پرداخته خواهد شد.

ساخت خانه معماری که به شهادت طرح و نما و ظاهر به نظر به دوره قاجاریه تعلق دارد اما ثبت آن مربوط به دوره پهلوی است، بر اساس طراحی تاریخی و سنتی مسحور کننده‌ای ساخته شده و برخلاف بسیاری از خانه‌های موجود بزک نشده و سادگی و حسی که در خانه‌های قدیمی کاشان بود به خوبی در آن درک و لمس می‌شد.

کاشان همانند یزد بر خلاف شهرهایی مانند اصفهان، قزوین و تبریز …  که در گذشته پایتخت کشور بوده و به این لحاظ دارای بناهای مطرح تاریخی هستند، هرگز مرکز سیاسی کشور نبوده است اما دارای تعداد قابل توجه بناهای تاریخی است که بر اساس معماری و هنر شرقی ایرانی ساخته شده است، خانه‌هایی که میراث گذشتگان هنرمند و خستگی ناپذیر این بوم هنر پرور است که در مقابله با طبیعت سخت‌گیر کویر بر پای ایستاده و  کویر را به زانو درآورده‌اند.

حضانت و حمایت از این بناها که میراثی گرانقدر است نیاز به ذوق هنری، همت و بودجه دارد که به گفته متولیان این بناها متاسفانه مورد بودجه در این خصوص بسیار اندک و قطره‌چکانی عمل می‌کند و می‍‌‌ رودتا ذوق هنری و همتی را که مصروف این کار می‌شود را سست کند و غلبه‌ای ناساز که توسط پول سرمایه‌دارانی که تنها پول دارند را رقم زند.

طراح و معمار قدیم بنا را به گونه‌ای ساخته است که زمان در آن تعدیل می‌شود و در بازسازی این بنا نیز مهفوم بی زمانی و عمق معنای عرفان پیچیده شرقی موج می‌زند.
چند ساعتی از شب گذشته را مهمان خانه معماری در کاشان بودیم، در خانه‌ای صد و اندی ساله که به لطف سید امیر معماری جان دوباره‌ای گرفته. خانه‌ای که حیات در حیاطش جاری بود. انگار هیچ وقت این خانه‌ها و این معماری، کهنه نمی‌شوند، شاید به خاطر همان روح حیاتی است که معمار با عشق خود در آن دمیده که هیچ‌گاه از بین نمی‌رود و گذر زمان بر آن بی تاثیر گردیده است و من در طول مدتی که در پناه سقف بلند و دیوارهای کاهگلی آنجا بودم به همان مفهوم بی‌زمانی و جاودانگی‌ای فکر می‌کردم که به دست بشر خلق شده!