کاشان نیوز: امروز روز زمین است، زمین و کلیه متعلقاتش، آبوهوا، طبیعت متنوع، حیوانات حیرت انگیزش و … هزاران ویژگی خاص اش که حیات بشر بر روی تنها سیاره شناخته شده را ممکن کرده است.
زمینی که این روزها نیازمند حمایت است، در برابر ناسپاسترین ساکن آن، انسان!
انسانی که خود را اشرف مخلوقات میداند با تجاوز به طبیعت، تصرف زیستگاه حیاتوحش، تخریب زمین و آسمان، کشتار ساکنین اصلی زمین و …زمین را در شرف تغییر اقلیم قرار داده است.
سخنی که به گوش این انسان فهیم نمیرود و سیاست را و منافع مالی را و قدرت را بر هر چیزی ترجیح میدهد، فرقی هم ندارد که این انسان قدرتمند مذهبی باشد یا لامذهب، تحصیلکرده باشد یا بیسواد، از هر نژادی که باشد برخلاف سخنانش عملاً پای در تخریب مأوای طبیعی حیاتوحش و سکونتگاه خود نهاده است، بیتردید.
دیروز سالروز آسمانی شدن نقاش کاشانی و شاعر آب و درخت … بود.
«روی پای تر باران به بلندای محبت برویم/ در بروی بشر و نور و گیاه و حشره بازکنیم…»
شاعری که در مورد او داستانی زیبا از دوستی شنیدم و متنی خواندم که نمیدانم متعلق به کیست، اما حق کلام را بخوبی ادا کرده است؛
شاعری به نام «سهراب سپهری» که شعرهای او نه مداحیهای حاکم پسند است و نه فحاشیهای مخالف پسند. او در آنسوی درگیریها به توسعه مهرورزی مشغول بوده است.
او شعری دارد درباره آب خوردن یک پرنده:
«آب را گل نکنیم
در فرودست انگار
کفتری میخورد آب»
یک منتقد مشهور ایرانی نقدی پر سروصدا بر آثار او مینویسد که:
«در شرایطی که آمریکا در ویتنام بمب ناپلم میریزد و آدم میکشد، تو نگران آب خوردن یک کبوتری؟»
سپهری در یک مجلس دوستانه به او پاسخ میدهد:
«دوست عزیز، ریشه قضیه در همینجاست. برای مردمی که از شعر نمیآموزند که نگران آب خوردن یک کبوتر باشند، آدم کشی در ویتنام یا هر جای دیگر، امری بدیهی است»
شما به این نگاه شاعرانه دقت کنید. اگر طبع بشر به این لطافت برسد که نگران آب خوردن یک کبوتر از آب زلال باشد، طبیعتاً اینهمه به خشونت دامن نمیزند و بهراحتی در هر جا حیوانات و آدمی را نمیکشد.
من تصورم این است که ما اول خشونت را روی حیوانات امتحان کردهایم. بعد به خشونت با آدمی کشیده شدیم.
چند روز قبل در قمصر یک سگ گله در برابر مزاحمت یک کودک وی را گاز میگیرد و شهرداری قمصر نیز برای دور کردن انتقادات اقدام به انتقال تعدادی سگ از قمصر میکند، باز خدا پدرشان را بیامرزد که از خون این حیوانات بی پناه گذشتند! و مانند «کمیته اتلاف» کاشان و پرداخت جایزه توسط شهرداری کاشان دست به قتل آنها نزدند!
گفتهشده که این حیوانات بیپناه را در بیابانهای اطراف نوشآباد رها کردهاند!
حال اگر این سگها که در پناه یک انجمن در قمصر بوده و خوراک داده و سالمسازی شدهاند در قمصر مشکلآفرین بودهاند چرا باید این مشکل به نوشآباد منتقل شود؟
چرا بر اساس دستورالعمل وزارتی که شهرداریها دارند و بودجه آن در استانداری تعیین میشود بجای راهکار مناسب در بیابان رهاشدهاند؟
از اینها که بگذریم سالها قبل مردم آلمان اول به سگکشی در خیابانها دست زدند با این توجیه که بهداشت عمومی به خطر افتاده، اما فراموش کردند که این اولین تمرین برای روشن کردن شعله جنگ است. مورخان فراموش کردند این سگکشی را بهعنوان یک واقعیت تاریخی ثبت کنند و روانشناسان فراموش کردند، تأثیر آن را بر روان مردم آلمان بسنجند.
چراکه عصر پزشکان بود و دوران نجات جنس انسان از بیماری هاری.
پذیرفتن خشونت با حیوانات در برابر بچهها و پذیرفتن نمایش خشونت به بچهها مبنای توحش بشر بهظاهر متمدن است و متأسفانه هیچکسی به فکر سانسور خشونت نیست.
دیدگاه شما