کاشان نیوز : این‌روز‌ها و در آستانه روز مبارک عرفه، پوستر‌های خوش‌ آب و رنگ و لعاب، با کاغذ‌های گران‌قیمت گلاسه و چاپ‌های مدرن در سراسر شهر، مردم کاشان را به حضور در آیین‌های ویژه روز عرفه و شنیدن صدای کسی که در این روز دعای عرفه را می‌خواند دعوت می‌کند. در این پوستر‌ها، در کنار اطلاعات مربوط به زمان و مکان و برنامه‌های مراسم، تصویر چند‌رنگ دعاخوان برنامه هم وجود دارد. این پوستر‌ها و این برنامه و مراسم‌ متعلق به گروهی است که خود را معتقد به پیروی از مرام و اصول و سنت رفتاری مولا علی (ع) و نهج‌البلاغه می‌دانند و نام گروه خود را هم بر همین مبنا و با این عنوان انتخاب کرده‌اند. دقیقا مشخص نیست که هزینه این همه پوستر که سراسر شهر را پوشانده چه مقدار است، اما می‌توان حدس زد که این اولین اقدام این گروه و گروه‌های مشابه نیست و قطعاً آخرین آن هم نخواهد بود. با این وصف چند پرسش اساسی در ارتباط با این شیوه تبلیغ دین و هزینه‌کردن تحت عناوین مقدس وجود دارد که اگر متولیان این گروه‌ها هم علاقه‌ای به پاسخ به آن نداشته باشند، اما این عدم علاقه نباید و نمی‌تواند مانع از طرح پرسش باشد. اگر هم علاقه به پاسخ داشتند که فبه‌المراد و این گوی و این میدان. نخستین و مهم‌ترین پرسشی که در این حوزه و در ارتباط با این سبک تبلیغ دین مطرح می‌شود؛ اینست که اگر این‌گونه هزینه‌کردن‌ تحت عناوین مقدس و نام ائمه اطهار علیهم‌آلاف‌التحیته‌والثنا، درست است، پس چرا مولی علی(ع) که مولای تمام دردمندان و دین‌دارن عالم است، به روایت‌‌ نهج‌البلاغه که این گروه خود را وفادار به آن می‌داند، اغلب شب‌ها در عین استغنای مالی، گرسنه می‌خوابید و برای تحمل درد گرسنگی سنگ بر شکم می‌بست، که مبادا در قلمرو حکومتی‌اش، انسانی سر گرسنه بر بالین گذاشته و او سیر خوابیده باشد؟ آیا در حال حاضر تمام شیعیان مولی علی(ع) سیر هستند که این‌گونه هزینه‌ها به راحتی صورت می‌پذیرد؟ پرسش دیگری که در این حوزه مطرح می‌شود اینست که بودجه این هزینه‌ها از چه طریقی و از سمت کدام نهاد یا شخص تامین می‌شود؟ آیا نهاد یا اشخاصی که این بودجه‌ها را در اختیار این گروه‌ها می‌گذارند، بر نحوه هزینه‌کردن آن اشراف و نظارت دارند؟ با فرض این‌که نظارت دارند، آیا این‌گونه هزینه‌کردن از جیب دین و تحت عناوین مقدس را مغایر با شعائر مذهبی نمی‌دانند؟ اگر مغایر نمی‌دانند پس چرا مولی علی(ع) از نان حلال خود نمی‌خورد و درد گرسنگی می‌کشید و در قبال تقاضای خارج از قانون برادرش عقیل، آهن تفتیده در دست او می‌گذاست و او را به آتش جهنم حواله می‌کرد؟ و اما با فرض محال این‌که این شیوه تبلیغ دین و دعوت به شنیدن دعای عرفه و سایر آیین‌های مذهبی مشابه درست و نیاز باشد، آیا استفاده از کاغذ، و چاپی که ارزان‌تر و بدون آب‌و‌رنگ خاص باشد و عکس مداح و دعاخوان در آن تبلیغ نشده نباشد، کفایت نمی‌کند؟ باز هم با فرض محال این‌که این شیوه تبلیغ ضروری باشد، آیا وجود آن‌همه ابزارتبلیغاتی مدرن، با کارایی به‌مراتب بالا‌تر و بهتر و با هزینه هزاران برابر کمتر، مثل پیامک و تبلیغ در گروه‌ها و شبکه‌های اجتماعی کفایت نمی‌کند که این‌گونه هزینه اضافی نشود؟ و پرسش آخر این‌که با فرض محال این‌که همه این‌ها هم ضروری باشد، آیا نصب یک پوستر روی یک استوانه تبلیغاتی یا در تابلوها و جایگاه‌های مخصوص و روی دیوار‌ها کفایت نمی‌کند که باید یک پوستر که همه اطلاعات و عکس‌های آن یکی است را به تعداد زیاد کنار هم چسباند؟