کاشان نیوز-مرضیه گیلاسی: «پس وقتی می‌پرسی اسمت چیه می‌گویم گلاب، و وقتی می‌پرسی از کدام سرزمینی و جوابت را می‌دهم از سرزمین عقرب و گل سرخ و می‌گویی شغلت چه بود می‌گویم بافتن آرزو»….. باید زبان دل مرا بفهمی زبان عقرب‌ها، زبان دارهای قالی، زبان گل سرخ و بالاخره زبان عقرب و گل سرخ ……. راستی تو از عقرب چه می‌دانی. می‌دانی عقرب‌ها عاشقان متعصبی هستند ….. یک شب در خواب عقربی را دیدم که وقتی معشوقش را بر دوش می‌برد و آواز می‌خواند…»
سطور بالا جملاتی پراکنده از رمان «از دل گریخته‌ها» است. از دل گریخته‌ها رمانی با معرفی آدم‌هایی که معاصر هستند و نیستند، در یاد‌ها هستند و نیستند، عاشق هستند و نیستند و معروف هستند و نیستند.

از دل گریخته‌ها روایت تاریخی است که نویسنده با مهارت تمام احساسات آدم‌های آن دوران را و عواطف‌ و خواسته‌ها و دل‌دادگی‌ها و عشق و دغدغه‌هایشان را از لابه‌لای آن سال‌ها بیرون می‌کشد و بازگو می‌کند، آن‌قدر که دلت می‌لزرد و رعشه‌ای بر تارهای دلت می‌افتد و در میان این لرزش‌ها وقایع تاریخی را می‌گنجاند.

مسعود بهنود نویسنده رمان «از دل گریخته‌ها» طوری تاریخ را عینی روایت می‌کند و محسوس می‌گرداند، که خواننده بیشتر اوقات در تمام حوادثی که بازگو می‌شود، احساس حضور می‌کند و نوعی تب برای یافتن ناگفته‌هایی از سوی نویسنده برای خواننده ایجاد می‌شود که خواننده را وا می‌دارد حوادث تاریخی را دنبال کند، مطالعه کند و از این یافتن‌هایش لذت ببرد.

و اما از دل گریخته‌ها و بخش نهایی آن با عنوان «عقرب و گل سرخ» سرگذشت یکی از نوادگان نایب حسین کاشی را با کلمات و با توصیفات منحصر به‌فردش به تصویر می‌کشد. آن‌جا که از زبان گلاب (شخصیت اصلی داستان) کودکیش را می‌نگارد دلم می‌رود که نویسنده چقدر زیبا کاشان را شهر عقرب و گل سرخ و دارهای قالی را با حس و حالی ماندگار برای مخاطب توصیف می‌کند.
آن‌جا که گلاب می‌گوید: «من خود دیو و فرشتهٔ زندگیم را شکل دادم، روزگار فقط فرصت‌ها را ایجاد می‌کند». شخصیت رئیس‌الوزرا از هر زمان دیگری خواستنی‌تر می‌شود که دختری ۲۲ ساله خودش از پیرمردی ۷۰ ساله خواستگاری می‌کند در حالی که روزی این مرد باعث و بانی به دارزدن پدرش یعنی ماشالله خان کاشی بوده است.
توصیه می‌کنم این کتاب را مطالعه کنید خصوصا اکنون که بهار است و حال و هوای بهار به دلنشینی متن و حوادث داستان و تاثیرگذاری آن به خواننده کمک می‌کند.