کاشان نیوز – مرضیه گیلاسی: درست چند روز مانده به «۲۲ بهمن» و چهلمین سالگرد انقلاب، بنرهایی در ابعاد یک و نیم در دو متر در چندین نقطه‌ی شهر، ازجمله ابتدای خیابان محتشم (از سوی میدان کمال‌الملک) و چهارراه مدرس (کنار چراغ راهنمایی) نصب شد که متن این بنر بدین شرح است:
«دوچرخه‌سواری بانوان در معابر عمومی از مصادیق جریحه‌دار کردن عفت عمومی و جرم است.
خودرو حریم خصوصی نیست، بی‌حجابی در خودرو بی‌حجابی در انظار عمومی است.
سگ گردانی علاوه بر اینکه از مظاهر فرهنگ غربی است، می‌تواند مسئولیت مدنی و جزایی داشته باشد.»
در نوار انتهایی بنر، زیر همه‌ی نوشته‌ها این نام درج‌شده: «ستاد امربه‌معروف و نهی از منکر شهرستان کاشان»
شاید ساعاتی از نصب این اطلاعیه نگذشته بود که تصویر آن برای من فرستاده شد؛ با درج این نوشته در زیر آن: «تبریک میگم! دوچرخه‌سواری بانوان ممنوع شد!»
متن اطلاعیه را کلمه به کلمه می‌خوانم و پر از پرسش و ابهام می‌شوم!
پرسش‌هایی ازاین‌دست که:

• دقیقاً نمی‌دانم دیگر مصادیق «جریحه‌دار کردن عفت عمومی» چیست که دوچرخه‌سواری بانوان یکی از آن‌ها محسوب می‌شود؟
• حریم خصوصی چه ویژگی‌هایی دارد که خودرو شخصی جزء آن محسوب نمی‌شود؟
• مظاهر فرهنگ غرب و مسئولیت مدنی و جزایی دقیقاً چیست و از کجا تبیین می‌شود؟!
• و بالاخره مهم‌ترین سؤالم این است که حوزه وظایف و اختیارات ستاد امربه‌معروف و نهی منکر، تعیین و تبیین مبانی قانون است یا خیر؟!

‌‎محور اصلی این یادداشت، بند اول اطلاعیه در خصوص دوچرخه‌سواری بانوان است. دراین‌باره، نخست صلاح دیدم که دیدگاه تخصصی یک کارشناس حقوق را در خصوص مصادیق جریحه‌دار شدن عفت عمومی جویا شوم: «در کشور ما مصادیقی که بر اساس مصلحت یا نظرات شخصی تعیین می‌شود، بر صریح قانون ترجیح و برتری دارد، اینجا هم نوشته: «مصداق» جریحه‌دار کردن… و ‎لابد کسی که این اطلاعیه را نوشته، مصلحت را این‌گونه می‌پنداشته و کاری به قوانین هم نداشته است وگرنه ‎راجع به دوچرخه‌سواری و موتورسواری بانوان، هیچ منع قانونی نداریم.»
این کارشناس حقوق در ادامه‌ی توضیحاتش درباره مصادیق جریحه‌دارشان عفت عمومی می‌گوید: «هر عمل و اقدامی که عصمت و عفت نوع انسان را جریحه‌دار می‌سازد؛ مانند بوسیدن، لمس کردن بدن و نمایاندن (!!!) آن از مصادیق ماده ۶۳۷ قانون مدنی ایران است.» (یعنی واقعاً «نمایاندن بدن» است که برای دوچرخه‌سواری و موتورسواری بانوان، حرمت ایجاد کرده!؟)
چه خوب است افرادی که به انتشار چنین موهوماتی همت گمارده‌اند، بدانند که ترویج چنین تفکرات سخت‌گیرانه و متعصبانه‌ی سرشار از جمود فکری، نه‌تنها به نهادینه کردن دین‌داری و قواعد آن در این جامعه کمک نخواهد کرد، بلکه به‌شدت اثر معکوس خواهد داشت.
بعد از نصب چنین بنری، با چنین محتوایی بی‌اساس، یک زوج جوان دوچرخه‌سوار که ازقضا، یکی از آن‌ها، مربی دوچرخه‌سواری هم هست، پای تابلو عکس گرفتند و در صفحه اینستاگرام خود ذیل آن این‌گونه نوشتند: «جرم، شمایی هستید که با این اظهارنظرهای تند و بی‌پایه و اساستان، هرروز جوانان این مرزوبوم را از انقلاب بزرگی که پدرانمان انجام دادند دورتر می‌کنید؛ و از آن بدتر اینکه از تمام تریبونهای کشور علیه اسلام و انقلاب سوءاستفاده می‌کنید. امربه‌معروف و نهی از منکری که پیامبر و امامان گفتند این بود!؟ اسلام هراسی شما عزیزان مایه شرمساری است…»

در بحبوحه‌ی انواع و اقسام پویش‌هایی که تلاش می‌کند به محیط‌زیست کمک کند و آلودگی هوا را کم کند و مصرف بنزین را کاهش دهد و در روزهایی که خبر پیوستن مدیران ارشد کشوری، شهرداران و سلبریتی ها، به چنین پویش‌هایی ازجمله «سه‌شنبه‌های بدون خودرو» همه‌جا را پر می‌کند، آن‌وقت در شهر ما، عده‌ای تصمیم می‌گیرند که اعلام کنند دوچرخه‌سواری بانوان ممنوع است! چون عفت عمومی جریحه‌دار خواهد شد! و جرم رخ داده است! آیا حقیقتاً معضل قابل تذکر دیگری در این اجتماع خُرد شهر رؤیت نمی‌شود که موضوع دوچرخه‌سواری بانوان آن‌قدر برای حفظ دین و حفظ قداست عفت عمومی باید مطرح شود؟! آیا واقعاً رکاب زدن چند بانو، آن‌هم با رعایت همه شئونات اسلامی، می‌تواند بنیان و اساس دین و مذهب را متزلزل کند؟! آیا موضوع دیگری نبود که مراتب نگرانی خاطر بانیان دین‌داری را فراهم آورده باشد که اقدامی شبیه همین انتخاب انجام دهند؟!
صرف‌نظر از اینکه چنین اطلاعیه‌ای از هیچ‌گونه وجاهت قانونی برخوردار نیست، ولی متأسفانه تأثیرگذاری منفی خود را خواهد داشت؛ چون نگارنده متن که خود ده سال است رکاب می‌زند، همیشه از سوی هم‌جنسان خودش تحسین‌شده است و مایه‌ی حسرت دیگر بانوان بوده که چرا ما تابه‌حال همت نکرده‌ایم. اکنون و با چنین رویکردی که این حرکت ورزشی که برای نشاط بانوان شهر بسی کمک‌کننده است، به‌عنوان عامل جریحه‌دارشان عفت عمومی و همچنین جرم معرفی می‌شود قطعاً اندک رغبت را نیز در دختران و بانوان شهر از بین خواهد برد!