کاشان نیوز ـ محمدعلی خرمی: می‌خواهم این حضور را حماسه بنامم. نه ذوق‌زده شده‌ام و نه تعصب دارم، کسانی که عصر پنج‌شنبه در مسجد جامع زیارت «حبیب موسی» بودند، می‌دانند که حضور گسترده مردم شهرستان‌های کاشان و آران و بیدگل در مجلس ترحیم مادر دکتر «ظریف» کم از حماسه نداشت.
حضور گسترده مردم در این مجلس از چند جهت قابل اهمیت است. اول این‌که این مجلس هر چند به مناسبت درگذشت مادر یک وزیر برگزار می‌شد؛ اما ساختار قدرتی نداشت و نهادهای صاحب قدرت دولتی در آن دخیل نبودند. پس حضور، مردمی بود.
دوم این‌که کسی به خاطر آمدن یا نیامدن در این مراسم تشویق یا سرزنش نمی‌شد. آمدن یا نیامدن در قسمت نانوشته کارنامه او ثبت نمی‌شد. لذا اگر کسانی از اداره‌ها حضور داشتند به خاطر مجلس آمده بوند نه برای فرمایشات، تعارفات یا عرفیات اداری.
 سوم این‌که این حضور با تبلیغات گسترده رسانه‌های دولتی شکل نگرفت. سطح شهر کاشان با بنرهای ادارهای دولتی پوشیده نشد؛ بلکه بیشتر تبلیغ‌های مجلس، توسط خود مردم و به شکل چهره به چهره و یا در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی انجام شد.
 چهارم این‌که این حضور با قشر خاصی شکل نگرفته بود. روحانی، دانش‌گاهی، دانش‌آموز، شخصیت سیاسی، بازاری، کارمند و کارگر عزیز، زن و مرد، نوجوان و جوان و کهن‌سال همه حضور داشتند. مجلس پنچ‌شنبه با حضور گسترده مردم «حماسه» شد و با نقش‌آفرینی آنان در همه سطوح برگزاری «مردمی». مجلس ترحیم مادر وزیر دولت تدبیر و امید «حماسه مردمی»‌ای بود که به احترام یک خدمت‌گزار ملت برگزار شد.
 پنجم این‌که حماسه مردمی عصر پنج شنبه، هم ترحیم بود و هم تقدیر و تایید وزیر صلح و آشتی. ترحیم یک مادر مهربان کاشانی که چراغ عمرش خاموش شده بود؛ تقدیر از یک خدمت‌گزار که عمر خود را در راه خدمت به مردم سپری کرده و «تایید» اقدامات مدبرانه دیپلماتیک وزیر امور خارجه. اقداماتی که گروه‌های فشار کوشیدند با بهره‌بری از فضای رسانه‌ای و ابزارهای قدرت آن‌را بر خلاف میل باطنی مردم جلوه دهند. اما پخش شیرینی بعد از توافق ژنو در برخی از معابر از‌‌ همان روز اول خلاف ادعای آنان را نشان داد و پنج‌شنبه حضور گسترده مردم کاشان و قدر‌شناسی آنان از پرچم‌دار گفت‌وگو در دولت روحانی، خط بطلان دوباره‌ای بر ادعای آنان شد.
 مردم اگر کسی را سازش‌کار بدانند این‌گونه از او تقدیر نمی‌کنند بلکه آنان همان‌گونه که در انتخابات ریاست جمهوری ثابت کردند، حامی تدبیر و گفت‌وگو با حفظ احترام متقابلند و گفت‌وگوی عزت‌مندانه را سازش نمی‌دانند.