کاشان نیوز – مهدی سلطانی راد: حساب سال‌های طولانی حضور در باریج اسانس از دست خودش هم در‌رفته! وقتی از او می‌پرسم که چند فصل در باریج بودی از انگشتانش کمک می‌گیرد و می‌گوید: به گمانم بیش از 5 سال شد… بیش از 5 سال یعنی وفاداری به شهر و دیار و مردمانی که او را عاشقانه دوست دارند. مردمی که وقتی پای بازی‌های تیم ملی و پخش زنده آن‌ها وسط می‌آید کار وزندگی و خود را ول می‌کنند و انتظار می‌کشند تا سعید معروف برایش از آن پاس‌های ایده ال یک پشت خط زن ارسال کند و متعاقبش یک پرش جانانه و یک اسبک پرقدرت که سرعتش در یک ساعت خیره‌کننده است و توپی که ممکن است در زمین ایتالیا بخوابد یا برزیل و یا آلمان…
اصول حریفان تیم ملی والیبال ما در سال‌های اخیر دیگر از سطح آسیائی که روزگاری زنگ تفریح‌شان بودیم فراتر رفته‌اند. همین 10 – 15 روز پیش بود که در «اینچئون» و به‌راحتی هر چه تمام‌تر شاگردان کواچ توانستند پس از غلبه بر ژاپن روی سکوی قهرمانی هلهله شادی سر دهند و بر بام والیبال آسیا بایستند. حالا اما صحبت از قلع‌وقمع به‌اصطلاح گنده‌بک‌های!! والیبال جهان است و ترسی که در دلشان انداخته‌ایم! این‌ها همه مرهون شاید 20 سال کار زیر بنائی در والیبال ایران بود که 2 – 3 سالی می‌شود که جواب داده. از یزدانی خرم که بذر این میوه شیرین را در زمین بایر 23 سال پیش والیبال ایران پاشید تا ایوان بوگانیکف روس که کاشف استعدادهایی بود که بعضی از آن‌ها اکنون به‌عنوان مربی والیبال در ایران شناخته می‌شوند! از ست کوویچ صرب که پرورش‌دهنده امثال غفور و میرزاجانپور و فائزی و فیاضی و شیرود و تاروردی و … بود تا چندین و چند مربی ایرانی علم‌گرا که کار بوگانیکف و ست کوویچ را ادامه دادند نظیر وکیلی‌ها…
… و بالأخره خولیو ولاسکوی آرژانتینی و نامدار که 3 سال پیش با دمیدن هوائی تازه به شش‌های والیبال ایران کاری کرد تا باور کنیم که متوانیم از سطح والیبال آسیا هم فراتر رویم… اعتماد ولاسکو به امثال امیر غفور 21 ساله حیرت‌انگیز بود. کمتر کسی می‌توانست حالا حالاها از کنار نام مهدی بازارگرد بگذرد اما ولاسکو به کارش ایمان داشت و باور داشت که حالا زمان میدان دادن به غفورها، قائمی ها و غلامی‌هاست و حتی نادی‌ها هم باید کم‌کم به فکر بازی در باشگاه‌ها باشند، فقط!!
رفتن خولیو ولاسکو از ایران اگر نگوییم فاجعه، دست‌کم خبر حزن‌انگیزی برای والیبال ایران بود. ما هنوز به پیاده شدن تفکرات او در تمام سطوح والیبالمان نیاز داشتیم اما دل خولیو در سرزمین دیه گو مارادونا گیر بود انگار و وقتی هم‌وطنانش از او خواستند که سکان تیم ملی والیبال کشورش را به عهده بگیرد بی‌درنگ (بله) را گفت و رفت و جایش را به اسلوبودان کواچ صرب و هم‌وطن ست کوویچ سپرد… از رفتن خولیوی نامدار شاید بیش از هرکسی امیر غفور ناراحت شد و مغموم . غفوری که در 21 سالگی اعتماد ولاسکو را جلب کرد و شد طفل شیرین خولیو… امیر غفور اگرچه کواچ و کار مربیگری او را رد نمی‌کند اما برای او، ولاسکو و قدرت لایتناهی مربیگری استوار بر علم روانشناسی او و کاریزمای وحشتناکش در جهان والیبال چیز دیگری است…
چند شب پیش و به عبارتی یکی دو روز بعد از بازگشتش از اینچئون به همراه همکار جوانم (محمدحسین کریمی) میهمان منزلش بودیم… علاقه همشهریانش به او حیرت‌انگیز است و وصف‌ناشدنی… او را عاشقانه دوست دارند. هم به خاطر بلندآوازه کردن نام کاشان که متعاقب درخشش سال‌های اخیر او در والیبال آسیا و جهان به‌دست‌آمده و هم به‌واسطه‌ی اخلاق خوش و نیکویش که به‌هیچ‌وجه من الوجوه غرور و تکبر و نگاه از بالا به هیچ تنابنده یی در آن راه نمی‌آ بد… امیر غفور به ابراز احساسات صغیر و کبیر کاشانی جماعت بارویی گشاده پاسخ می‌دهد و این شاید طعنه ایست به فوتبالیست نماهای مولتی میلیاردر امروزی که روزگار دیروزشان را از یاد برده‌اند و گوئی در سیاره دیگری سیر می‌کنند!
در لابه‌لای صحبتش با میهمانان منزل، گه‌گداری نیز فرصت گفتگو با او پیش می‌آید. هرچند خیلی مایل به حرف زدن درباره‌ی تیم ملی نیست و بیشتر علاقه دارد تا پیرامون لیگ برتر فصل جدید که بدون حضور کاشانی‌ها قرار است سوت آغازش نواخته شود، بگوید اما وقتی از او می‌خواهم تا چند کلمه درباره این 2 – 3 ماه گذشته که برای او دیگر همبازیانش در تیم ملی با سفر و مسابقه سپری شد بگوید همه‌چیز را در چند جمله خلاصه می‌کند: (از مسابقات لیگ جهانی و سپس قهرمانی جهان و در آخر آسیائی اینچئون دائم سوار بر هواپیما و هتل و سالن مسابقه بودیم! این‌همه اختلاف ساعت و برهم خوردن نظم خواب و استراحت و تمرین و مسابقه امانمان را برید، منتی نیست البته چون همه این مرارت‌ها و جنگیدن‌ها برای ایران و هم‌وطنانمان بود. نبرد با بازیکنان بلندقامت اروپائی واقعاً سخت بود، وقتی من و موسوی بلندقامت در مقابل آنان می‌ایستادیم احساس کوتاه‌قدی می‌کردیم، احساس که چه عرض کنم! حتماً همین‌طور بود! اروپائی‌ها به قدرت بدنی‌شان می‌نازند و ما به تکنیک و متفکرانه بازی کردن بازیکنانمان. کواچ اگرچه مربی زحمتکشی ست اما ضعفش در استفاده به‌موقع از بازیکنان مشهود است. بسیاری معتقدند کواچ در کنار تیم ملی ما کم‌کم دارد تمرین بزرگ شدن می‌کند که من هم تا حدودی با آنان هم‌عقیده‌ام. کواچ مدت زیادی نیست که بازی را کنار گذاشته و مسلم است که فاصله زیادی با ولاسکو و آناستازی دارد اما به‌هرحال نمی‌توان منکر زحمات کواچ در این مدت شد. در بازی مقابل آلمان مانده بودیم که چگونه از پس سرویس‌های وحشتناک (گروزو) بربیاییم! طفلک فرهاد ظریف در مقابل آلمان زجر زیادی مقابل گروزو و شلیک‌های تماماً دقیقش کشید!!)
وقتی از امیر می‌خواهم تا درباره عملکرد فصل گذشته باریج اسانس کاشان برایم بگوید انگار که خاطرات تلخی را برایش زنده کرده‌ای و او را برده‌ای به فصل قبل و دورانی که برخی بجای اینکه وزنه (مفیدی!!) برای حرکت روبه‌جلوی باریج اسانس پرستاره باشند به اسم مدیر فنی!!!!! برای چند ماهی از کنار این تیم برای خودشان نمدی بافتند و رفتند و بقول معروف علی ماند و حوضش ! غفور درباره نتیجه سال قبل باریج اسانس در لیگ برتر که با حذف از مرحله دوم پلی‌آف مقابل شهرداری ارومیه‌ی هشتم جدول!! همراه بود می‌گوید: (به عقیده من پلی‌آف باید بین 4 تیم بالای جدول برگزار می‌شد تا حق به حق‌دار برسد، اینکه تیم صدر جدول لیگ با تیم هشتم جدول مسابقه حساس برای صعود به دور بعد برگزار کند خیلی منطقی نیست اما به‌هرحال این قانونی است که از ابتدای فصل همه از آن آگاه بودند. درنتیجه اسفبار لیگ قبل برای باریج همه مقصر بودیم اما برخی به اسم مدیر فنی هیچ‌چیزی در چنته نداشتند که رو کنند و جالب اینجاست که در مقطعی که تیم به بن‌بست خورده بود از بازیکنان می‌خواستند که برای عبور از بحران راهکار ارائه کنند!!! حال‌آنکه این وظیفه مدیر فنی تیم است که برای شکستن سد بحران داروی شفابخش تجویز کند!!)
آخرین بخش از گفتگوی پراکنده ما با امیر درباره پیوستنش به (متین ورامین) برای مسابقات فصل جدید لیگ برتر است. پیوستنی که خیلی از همشهریانش را در شوک فروبرد، گویا هنوز باور ندارند که پس از 4 فصل دیگر اثری از عضویت امیر غفور در یک تیم کاشانی حاضر در لیگ برتر نیست! امیر غفور درباره عقد قراردادش با ورامینی‌ها می‌گوید: (در مسابقات لیگ جهانی و قهرمانی جهان پیشنهاد‌ها خارجی زیادی من‌جمله از لهستان و ترکیه و ایتالیا داشتم اما نتوانستم بر سر مبلغ قرارداد به توافق برسم و لاجرم در بین داخلی‌ها به متین ورامین اکتفا کردم. راستش را بخواهید آرزو داشتم که باریج اسانس در فصل جدید لیگ برتر هم حاضر باشد اما گویا نظر مدیران شرکت کنار کشیدن مقطعی و یا شاید هم قطعی و برای همیشه از تیم داری بود و من ناگزیر با ورامینی‌ها وارد مذاکره شدم و با آن‌ها قرارداد بستم. من همیشه گفته‌ام و بازهم میگویم که زمانی از باریج جدا می‌شوم که پیشنهاد خارجی خوب و از یک تیم فوق‌العاده برسد اما فکرش راهم نمی‌کردم که نماینده والیبال شهرم روزی به‌صورت داوطلب از لیگ کنار بکشد! و من ناگزیر وقتی پیشنهاد خارجی‌ها راضی‌ام نمی‌کند با یک تیم داخلی دیگر وارد مذاکره شوم؛ اما مطمئن باشید غفور در هر جای این کره خاکی که به والیبال بپردازد از اهالی کاشان است و این را هیچ‌گاه از یاد نخواهد برد)