اجتماعی , اخبار

یدالله پرمون رئیس میراث ناملموس دفتر مرکزی میراث معنوی آسیای مرکزی و غربی به خبرنگار مهر گفت: در مراسم قالیشویان مشهد اردهال اقشار زیادی از مردم که به گروه‌های قومی و فرهنگی کاملاً متفاوتی تعلق دارند گرد هم می‌آیند تا در این مراسم شرکت کنند. همچنین در سال‌های اخیر استقبال گردشگران خارجی از این مراسم بسیار زیاد شده است و قابلیت گردشگری را در این منطقه بالا برده است.
وی گفت: این مراسم برخلاف سایر آیین‌های مذهبی ما از تقویم قمری پیروی نمی‌کند بلکه تابع تقویم شمسی است و همه ساله در دومین جمعه مهرماه برگزار می‌شود.
پرمون ادامه داد: بنابراین این آیین یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ثبت میراث معنوی که بومی بودن آن اثر است را داراست. همچنین این آیین به نیروی غسل دهندگی آب تاکید دارد.
این کار‌شناس میراث معنوی گفت: آیین قالیشویان مشهداردهال در محوریت خود یک گردهمایی اجتماعی را به نمایش در می‌آورد که به حوزه‌های دیگر میراث ناملموس مانند صنایع دستی، هنرهای سنتی و سنن جاری در بستر زبان مانند نوحه را داراست.
وی گفت: مردم به ابتکار خود نذورات خودشان را در میان شرکت کنندگان پخش می‌کنند و یاری رساندن به دست اندرکاران اجرای این آیین را جزو وظایف دینی خود می‌دانند از این جهت می‌توانیم بگوییم که یک نوع گردهمایی صلح آمیز مردمی است.
مراسم قالیشویان مشهداردهال در هفتمین اجلاس کمیته میراث معنوی ثبت جهانی شد.
مردم فین کاشان در سال ۱۳۱۳ هجری قاصدی را به نام عامر ابن ناصر فینی به مدینه نزد امام محمد باقر (ع) فرستاده بودند و از او درخواست پیشوایی داشتند. امام فرزندش سلطان علی را رهسپار شهر کاشان کرد. وی به محله فین بزرگ رهسپار و ساکن شد و تابستان‌ها به دلیل گرمی هوا به منطقه اردهال می‌رفت. امام‌زاده سلطان علی (ع) ‌از نفوذ زیادی بین مردم برخوردار بود و این باعث ترس حکام اردهال شد.
 این حاکم سپاهی را برای قتل سلطان علی به منطقه فرستاد و آن حضرت در یک جنگ نابرابر در این منطقه به شهادت رسید. مردم فین کاشان پس از شنیدن خبر سراسیمه به طرف اردهال حرکت می‌کردند ولی زمانی رسیدند که ایشان به شهادت رسیده بودند. مردم حضرت را در قالی پیچیدند و در نهر آبی که در آن نزدیکی است شستشو دادند. از آن‌زمان تا کنون در دومین جمعه مهر ماه هزاران نفر از مردم فین کاشان و شهرهای دیگر آیین مذهبی قالیشویان را برگزار می‌کنند.
چوب‌هایی که مردم هر سال به دست می‌گیرند دو روایت دارد: یکی اینکه برای شستن قالی‌ها به کار می‌رود و دوم اینکه برخی می‌گویند آن‌ها چوب‌ها را به نشانه خونخواهی در دست دارند.